Lop Buri A School Project

Vanochtend nadat we heerlijk uitgeslapen hadden zijn we op pad gegaan. We hebben niet heel veel op het programma staan. En dat is maar goed ook temperatuur is hoog terwijl het nog maar 10 uur is. Bijna geen wind dus dit gaat een hel worden. 

We willen graag nog naar de apen tempel Prang Sam Yot. Deze lig op loopafstand van onze guesthouse vandaan. Dus water mee en we gaan op pad. Zodra we de staat uitlopen kom je de eerste apen al tegen. Dit is wel gek, want eigenlijk zie je ze bij ons in de straat zelden. Af en toe een verdwaalde over de daken aan de overkant. De lokale bevolking is er niet al te blij mee. En ze gaan er regelmatig dan ook achteraan met katapulten om ze verjagen. Wij vinden dit misschien zielig maar het is noodzakelijk. De apen zijn ware kleine terroristen. Jatten alles wat los en vast zit. Je word ook dan aangeraden om alles in je rugzak te bewaren geen zonnebrillen of een pet op. 

Het geen wat ons later op de dag ook de das om doet. Het is nog redelijk rustig bij de tempel. We betalen onze 100 bath (wat bijna iedere tempel kost 50 bath p.p.) en gaan naar binnen. Overal waar je kijk zie je apen. Aangezien het goed warm is en bij de tempel bijna geen schaduw is, zijn de apen rustig. We kunnen ze op ons gemak bewonderen en redelijk dichtbij benaderen. Af en toe moet je weg springen want dan komt er een jonkie die even de held wil uithangen. En geloof me je wil ze niet op je hebben. Jaren geleden in Bali een aap op mijn rug gehad. Tot hilariteit van mijn ouders en die stond alle kralen uit mijn haar te trekken. Dus we hebben onze gym wel gehad weer vanochtend. 

Ik stond nog wat foto's te schieten toen ik opeens Erwin achter me hoorde praten met wat Thaise jongeren. Mijn alarmbellen gaan dan gelijk af aangezien dit een van de vele truken is waarop toeristen worden beroofd van hun spullen.  In 2009 ben ik zelf bijna op deze manier mijn spullen kwijt geraakt. Helaas voor de jongens van toen trapte ik er ook niet in. Ontdekte 's-avonds wel een scheur in mijn rugzak. Net niet groot genoeg om mijn spullen er uit te pakken.

Ik er naar toe de jongeren stelde zich netjes voor stonden ook in schooluniform en vertelde in heel gebrekkig Engels dat ze een school opdracht hadden. Ze moesten als project toeristen interviewen ook om hun Engels te oefenen. Alles moest gefilmd en opgenomen worden. Of wij hier aan mee wilde werken. Nou daar sta je dan in de felle zon met een stuk of 8 Thaise jongeren om je heen met een waslijst aan vragen. Maar natuurlijk help je ze. Ze kwamen zelf uit Bangkok en we weten dat er hier niet heel veel toeristen lopen. Het zijn vooral Thaise toeristen die je hier bij de tempels tegen kom. Dus deze opdracht is voor hun al lastig genoeg. 

Ook het Engels bleek lastig voor ze te zijn maar ze hebben hun best gedaan. We hebben wat verteld over ons zelf. Waar we vandaan komen en wat we nog allemaal gaan doen. Wat we vinden van Thailand en of we nog naar een waterval gaan. Zelf gingen ze vandaag ook nog naar een waterval hier in de buurt. Het was een leuk half uurtje.Maar inmiddels vond ik het wel welletjes. De zon brandde goed op onze hoofden en het zweet droop er van af. We hebben water nodig en dat kunnen we niet drinken bij de tempel i.v.m. de apen.

Dus weer door, we zijn gaan dwalen en misschien iets te ver onderweg kwamen we nog bij het oude Vickayen House terecht. Dit gebouw was de residentie van Chevalier de Chaumont, de eerste Franse ambassadeur in Thailand. We waren al aardig bevangen door de hitte dus eigenlijk gekkenwerk. Maar toch 100 bath betaald en naar binnen. Hier werd Erwin eigenlijk alweer een attractie. Een thaise jongen kwam naar hem toe en vroeg of hij met hem op de foto mocht. Na een kort gesprekje kwamen we er achter dat hij zelf uit Lop Buri Stad kwam en hij vond het leuk om met toeristen op de foto te gaan. Tja je ziet hier dan ook niet dagelijks van die lange Hollanders lopen.

Eenmaal buiten raakte we een beetje gedesoriënteerd, welke kant moesten we nu op. En daar ging het fout. We waren al oververhit, water was bijna op, en het liep tegen twaalf uur aan. En met deze temperaturen moet je dan echt voor een ventilator zitten of in een ruimte met airco. Ik denk dat het bijna een half uur heeft geduurd voordat we weer op de goede weg zaten. Maar het kwaad was al geschied voor mij. Ik voelde me niet goed, onderweg nog extra water gekocht en een kokosnoot om zoveel mogelijk vocht naar binnen te krijgen. 

Bij het guesthouse aangekomen een ijskoude smoothie genomen en onder het genot van de ventilator deze genuttigd. Later zijn we ons gaan afspoelen onder de koude douche maar ik voelde me niet opknappen. Uiteindelijk kwam het er op neer dat we bijna heel de middag hebben liggen slapen.

Tussen door zijn we nog een drankje gaan doen en een hapje gaan eten. En opnieuw komt er een groepje thaise jongeren naar ons toe of ze ons mogen interviewen i.v.m. een school opdracht. Ook hier weer een mooie vragenlijst beantwoord. Deze jongeren hadden zich iets beter voorbereid door al in het Engels hun vragen voor te bereiden, we hebben gelachen we waren vandaag echt een school opdracht .

Nu is het inmiddels half zeven in de avond en gaat het weer beter. De temperatuur is ook redelijk gezakt aangezien het nu al donker word hier.  We gaan onze laatste avond in Lop Buri rustig aan doen. We gaan onze trouwdag vieren met een heerlijke maaltijd bij het guesthouse en onder het genot van een drankje mensen kijken op het terras.

Lop Buri is zeker de moeite waard om te bezoeken. De vele mooie ruïnes de leuke marktjes en de vriendelijke bevolking. En vooral een aanraden is dat de toeristen het nog niet echt ontdekt hebben. Morgen door naar Ayutthaya de oude hoofdstad.